Universele taal
Sinds ik predikant ben geworden zijn mijn preken geleidelijk gehalveerd. Niet in aantal, maar in lengte. Dat is wel goed, denk ik. Mensen zijn in onze huidige ‘beeld – en zapcultuur’ niet meer gewend aan lange teksten. Gelukkig zijn er naast woorden ook nog veel andere waardevolle manieren waarop geloof kan worden ervaren, gedeeld, verdiept. Zoals muziek, brood en wijn om te delen, de nieuwe Paaskaars die – licht verspreidend – in de Paasnacht wordt binnengedragen.
Bij de uitvaart van Paus Franciscus waren de woorden van de 91-jarige voorganger zeker indrukwekkend. Maar de eenvoud van de kist waarin deze paus lag met zijn schoenen met versleten schoenzolen, sprak boekdelen in alle talen. En onze voorman, Jezus van Nazareth, deed zijn vaak korte gelijkenissen gepaard gaan met betekenisvolle daden, die ook op mensen die het Aramees niet verstonden, diepe indruk maakten.
Naast waardevolle geschreven bronnen en gesproken teksten is er ook een prachtige universele taal. De taal van Gods liefde, van onderlinge saamhorigheid, van geestdrift, die alle taalbarrières overstijgt. Op 8 juni vieren we Pinksteren. De komst van de Heilige Geest, die ons de universele taal van Gods liefde te binnen brengt. Die universele taal beperkt zich gelukkig niet tot ‘kerk en Bijbel’, Gods Geest waait waarheen zij wil..
Één van mijn lievelingsboeken is een prentenboek met korte teksten: ‘De jongen, de mol, de vos en het paard’. Geschreven door Charlie Mackesy en vertaald door Arthur Japin. De wat slordige tekeningen en de korte ontroerende teksten schetsen een wereld van oneindige vriendelijkheid, wijsheid en vriendschap. Een soort Koninkrijk van God in een notendop. Juist in een wereld die verscheurd wordt door oorlogsretoriek en geweld is dit bijzonder troostvol.
‘Wat te doen als ons hart zeer doet?’ vroeg de jongen.
‘Dan wikkelen we het in vriendschap, gedeelde tranen en tijd, totdat het weer vrolijk en vol hoop wakker wordt.’
Laten we hopen en bidden dat mensen wereldwijd die universele taal verstaan, hun harten in vriendschap, gedeelde tranen en tijd wikkelen en zo weer hoop krijgen op een wereld waarin vrolijkheid en vriendelijkheid de toon aangeven.
Ds. Wilma Hartogsveld,
predikant PG De Wijngaard
